Dzięki opowiadaniom najwybitniejszych pisarzy grozy i fantasy udało mi się poznać rozpiętość tematyczną powieści Mathesona. Opowiadań jest kilkanaście, a każde innego autora, zatem nie sposób opisać wszystkich, nawet pobieżnie, aby nie zanudzić i nie zniechęcić długością. Z twórczością Mathesona nie miałem zbyt wiele wspólnego, w zasadzie nie przeczytałem żadnej jego książki, dlatego całą antologię oceniałam raczej z punktu laika. Każde opowiadanie miało zupełnie inny charakter działo się w zupełnie innym świecie i czasie wszystko zmieniało się jak w kalejdoskopie. Mimo, iż nie znałem wcześniejszej twórczości amerykańskiej legendy wszystkie opowiadania były mi bliskie tematy i ich główny zamysł znałem z innych źródeł, to pokazuje jak twórczość Mathesona jest popularna.
Na tych niespełna 400 stronach znajdziemy niemal wszystko. Od pojedynku na szosie, przez mordercze laleczki, bluźniercze, nawiedzone domy czy podróż w czasie na Dziki Zachód. Wszystko w lekkim typowym amerykańskim stylu pisania. Niestety również niektóre z historii zajmują ledwie 3-4 strony, jak np. “Skrzeczy jak ja” czy “Piękno odebrane ci w tym życiu istnieje wiecznie”. Niemniej nie da się nie zauważyć, że oba nadrabiają koncepcją, a więcej w nich zostaje niedopowiedziane oraz pozostawione domysłom i wyobraźni czytelnika.
Najciekawsze w mojej opinii jest opowiadanie Nancy A. Collins - jedyna kobieta pośród autorów tej książki, napisała chyba najbardziej mrożące krew opowiadanie. Ekipa naukowców, z przeróżnymi intencjami, wyrusza do przeklętego, nawiedzonego domu, niegdyś zamieszkiwanego przez Emerica Belasco - libertyna i hedonistę szatana w ziemskim wcieleniu. Wśród nich jest młode medium - 16-letni Ben, który mimo upartego twierdzenia, że nie potrzebuje już opieki mamy, bo przecież jest już dorosły, nie jest w najmniejszym stopniu gotowy na to, co czeka go w domu Belasców. Opowiadanie nawiązuje do powieści “Piekielny Dom” i pewnie nikogo nie zdziwi, że po jego przeczytaniu chętnie sięgnęłabym również po książkę Mathesona. Chociaż powieści Nancy A. Collins również z chęcią bym poznał. Powinienem też napisać, że opowiadanie jest delikatnym erotykiem, ale... ten erotyk wcale nie jest delikatny, a autorka wyśmienicie operuje słowem, przyprawiając czytelnika o rumieńce.
Opowiadania są krótkie, więc nie trzeba się męczyć z całą książką, jeżeli nie przypadnie do gustu. Sam czytałem książkę w autobusie, jest do tego idealna - nie trzeba przerywać historii, kiedy podróż dobiegnie końca.
Mateusz Stefański, lat 18
Za ciekawą lekturę dziękujemy Wydawnictwu
Komentarze
Prześlij komentarz