Rozstania - Karol Kopacki - recenzja

Trudno określić, czym jest ta książeczka zawierająca trzydzieści pięć krótkich, a wręcz króciuteńkich tekstów. Dla jednych będzie to tomik poetycki, w większości prozą, dla innych – drobne opowiadanka o życiu i przemijaniu, luźne uwagi o ludziach i sprawach pojawiających się w codziennym natłoku myśli, niektórzy może uznają ten zbiorek za filozoficzne notki na temat absurdu egzystencji (w zamyśle autora, sądząc po cytatach z Camusa i Kierkegaarda), a część zapyta, po co w ogóle publikować takie dywagacje?

Całość sprawia jednak nieco inne wrażenie – po prostu – wygląda jak realizacja osobistego pragnienia o powiedzeniu szerszemu gronu (światu?) o własnych przemyśleniach o życiu. Bez względu na to, za co uznamy ten tomik, trzeba mieć czas i dość refleksyjny, może nawet melancholijny nastrój, by go przeczytać. Może taki właśnie był jeden z celów jego wydania?

ZJ

Książka wydana przez Warszawską Firmę Wydawniczą