Niewidzialne życie Addie LaRue - V.E. Schwab - recenzja

V. E. Schwab a właściwie Victoria Schwab to pisarka amerykańskiego pochodzenia pisząca utwory w gatunku fantasy. Jej utwory są tłumaczone na wiele języków, a grono odbiorców stale się powiększa. Jej najbardziej znanymi powieściami jest dylogia „Vicious (Nikczemni)”, „Vengful (Mściwi)”, także trylogia „Odcieni Magii” - „Mroczniejszy odcień magii”, „Zgromadzenie cieni”, „Wyczarowanie światła”. Autorka tworzy zarówno pod prawdziwym imieniem, którym podpisuje książki z kategorii dla dzieci i młodszej młodzieży, jak i pod pseudonimem, którym podpisuje książki dla starszych czytelników. 

Najnowsza powieść V. E. Schwab w oryginale „The Invisible Life of Addie LaRue”, w polskim przekładzie „Niewidzialne życie Addie LaRue” przedstawia życie tytułowej bohaterki, która zawiera pakt z diabłem. Akcja zaczyna się w roku 1714, kiedy to młoda dziewczyna ucieka sprzed ołtarza i podczas ataku smutku i rozpaczy modli się w nocy do tajemniczego bóstwa. Przybywa do niej mroczna postać, która proponuje jej wieczne życie i wolność w zamian za jej dusze, gdy nie będzie miała już siły żyć. Addie, a właściwie Adeline zgadza się bez wahania. Niestety bardzo szybko przekonuje się o wadach zawartego przez nią paktu. Okazuje się, że główna bohaterka została skazana na wieczne zapomnienie i brak możliwości pozostawienia po sobie jakiegokolwiek śladu. Adeline nie jest w stanie przedstawić się swoim własnym imieniem, stworzyć czy napisać czegokolwiek, gdyż wszystko po chwili znika, a także każda napotkana osoba po chwili zapomina o jej istnieniu. Na początku swojego nowego życia, bohaterka tuła się po całej Francji, w poszukiwaniu miejsca dla siebie. W ciągu 300 lat życia przeżyła wiele wojen, doświadczyła wielu zmian, a przede wszystkim trudu wynikającego z bycia samotną. Co jakiś czas przybywa do niej diabeł, któremu dała na imię Luc, który to skutecznie utrudnia jej życie i stara się nakłonić do poddania się. W końcu następuje dzień, na który Adeline zdaje się czekała całe życie – na swojej drodze napotyka osobę, która jest w stanie ją zapamiętać. Głównym cytatem tej książki stały się słowa: 

„Nigdy nie módl się do bogów, którzy odpowiadają po zmroku”

„Niewidzialne życie Addie LaRue” to powieść, którą bardzo chciałam przeczytać. Z pewnością jest to najgłośniejsza premiera tego roku. Informacja o istnieniu tego utworu trafiła do mnie poprzez społeczność Booktube, w której to miłośnicy czytania polecają sobie nawzajem książki. Właśnie za tym pośrednictwem dowiedziałam się, że autorka pisała ten utwór przez 7 lat. Na początku historia nie wydawała mi się niczym specjalnym. Miałam wrażenie, że na podstawie motywu faustowskiego nie można stworzyć ciekawej i intrygującej powieści. Okazało się, że byłam w dużym błędzie. Opowieść ma bardzo dokładnie przedstawiony świat oraz portrety psychologiczne bohaterów, każdy z nich jest inny i niepowtarzalny. Sama fabuła jest bardzo wzruszająca i chwytająca za serce, gdyż uświadamia, jak małą istotą jest człowiek w kontekście całego świata. Pojawia się motyw marności człowieka, podróży, trudów życia, przemijalności, aż w końcu miłości i przyjaźni, a także ogromnego poświecenia. Książka liczy ponad 600 stron, więc można się spodziewać nagromadzenia wątków pobocznych, bogatych opisów natury, a także wielowarstwowej i wieloetapowej historii życia głównej bohaterki. Przez ostatnie 70 stron nie mogłam powstrzymać się od łez z jednej strony wzruszenia, a z drugiej smutku i żalu, który wyniknął na skutek ostatnich wydarzeń. Bolesne było dla mnie rozpaczliwe pragnienie zostawienia po sobie śladu. Adeline nie mogła się pogodzić z tym, że nikt jej nie pamięta.

„Nikt nie jest gotów, by umrzeć. Nawet jeżeli myśli, że tego chce. Nikt nie jest gotów”

Julia G.

Książka wydana przez Wydawnictwo We need Ya